TOM EN ESMEE - LOS GORRIONES

Dag thuisblijvertjes,

We zijn niet langer met ons tweetjes, Kim, Tom zijn broer heeft zich bij ons gevoegd om een klein deeltje van het avontuur mee te maken! Vorige week dinsdag heeft hij, weliswaar met twee uur vertraging, voet op Ushuaiaanse grond gezet. Wonder boven wonder is het weer helemaal omgeslagen: een stralende zon die ervoor zorgde dat wij konden genieten van prachtige uitzichten op de omliggende bergen. Het was echt een mooi welkomstgeschenk, zeker als je weet dat we de 2 dagen ervoor hebben moeten afrekenen met liters regen, en hopen sneeuw! Kim zei ons: "Je krijgt het weer dat je verdient..." Maar Tom en ik weigeren dit te geloven.

Mama had weer ganzeleverpaté meegegeven, voeg daar wat bubbels aan toe en het is weer feest! De dag dat er bezoek aankomt is altijd fantastisch: sowieso geeft het een hartverwarmend gevoel om nog eens iemand van het thuisfront stevig te kunnen vastpakken, maar de verhalen die worden uitgewisseld zijn ook altijd de moeite. En dan maar te zwijgen over de pakjes die we krijgen! We zijn echt twee verwende nesten! Deze keer werden we weer verwend met centjes, hemelse Belgische chocolade, een broodnodige verwenkit (haarmaskertje, scrub, voetmasker,...ik voel mij herboren) die de vriendin van Kim voor mij had meegegeven, en een leesboek. Iedereen heel erg bedankt!

Kim was geladen gelijk een muilezel, want hij had een groot deel van Tom zijn kampeeruitrusting moeten meebrengen ( 2 slaapzakken, een vuurtje om op te koken, een tent, zijn matje,...) Wat is kamperen toch geweldig! En dan maar proppen en persen, en hopen dat die rugzak niet openscheurt!

's Avonds zijn we naar een "tenedor libre" geweest. Ik weet niet meer of ik jullie dit concept al heb uitgelegd, maar het is het principe van "All you can eat". Je betaalt 300 bef, en dan mag je eten tot je ontploft! Echt superlekker vlees, gaande van lams, tot runds, tot bloedworst,...Ons kennende, moet ik jullie niet vertellen dat er ook enkele flesjes alcohol doorgejaagd zijn;)

De volgende dag, weer stralend lenteweer, met een milde 8 graden. Het stadje gaan verkennen, en namiddag hebben we een bootexcursie gedaan naar de wereldberoemde vuurtoren, en naar de zeeleeuwen. We hadden zelfs het geluk om onderweg 3 verloren pinguïns tegen te komen. Een mooie uitstap.

De volgende dag mocht Kim een van onze prachtige busreizen ervaren: 12 uren, met grensovergang (dit is het tofste) inbegrepen. We hadden ons op voorhand goed bevraagd, en vanuit Punta Arenas (Chili) zouden er om het uur bussen vertrekken naar Puerto Natales (Chili). Ze hadden ons verteld dat dit een tripje was van een uur, en dat je die tickets niet op voorhand moest kopen. Dit was niet waar!

Om 19.50u aangekomen in Punta Arenas, om de laatste bus van die dag voor onze neus te zien vertrekken. Snel snel een taxi genomen naar een andere busterminal, om voor een tweede keer de allerlaatste bus voor onze neus te zien vertrekken! Balen natuurlijk!

De geslepen taxichauffeurs vlogen als aasgieren op ons af! Voor een luttele 100.000 chileense peso (6000 bef) zouden ze ons wel in hun wrak naar Puerto Natales brengen, wat op 3uur rijden van Punta Arenas lag! De ellende was dat we ons niet konden veroorloven om een nacht te blijven, want de jongens begonnen de volgende dag hun trektocht in Torres del Paine.

Uiteindelijk mijn onderhandeltalent nog eens bovengetoverd, en voor 60.000 bracht de taxichauffeur ons naar onze bestemming. Als vee opeengestapeld werden we in de taxi geperst, en de baggage is gelukkig ook volledig daar geraakt. Dit voor 3600 bef, wat veeeeeeel te veel is, want een busticketje kost 8 dollar!

De volgende dag ben ik de jongens gaan uitwuiven aan de bus, en in mijn uppie achtergebleven. De jongens zouden tot vanavond blijven, maar ik was extatisch toen ze gisterenavond goed en wel in de hostal aankwamen: gebroken tentpalen door de stevige windstoten,ze werden 's morgens wakker in een kleine vijver, en waren uiteindelijk volledig doorregend, en afgepeigerd van het dragen van een rugzak van 20 kg (elk).

Kim had blijkbaar te vroeg gesproken ivm het weer, want het weer dat zij gehad hebben tijdens hun trektocht verdient niemand! REGEN 24 uur per dag! Ik kan mijn bewondering voor hun niet genoeg uitdrukken, ik heb echt respect voor wat ze gedaan hebben, maar anderzijds was ik ook heel fier op mezelf dat ik mij er niet aan gewaagd heb! Dit was absoluut nefast geweest voor de goede verstandhouding!

Moe maar voldaan zijn we neergeploft in het dichtstbijzijnde restaurant, om te genieten van een welverdiende biefstuk met frieten.

Voor de mensen die zich afvragen waar ik mij 4 dagen mee beziggehouden heb: no big things, ik heb de website vertaald voor de hostal in Bariloche, ik heb het dagboek bijgeschreven, mezelf getrakteerd op een "verwen-jezelf-dag ", ik ben rond het meer gaan wandelen, en als het weer echt te slecht was, genoten van de kabeltv op mijn kamer die we al maanden hebben moeten missen.

Morgenvroeg komen ze ons om 7.00u halen om naar El Calafate te gaan, waar we de wereldberoemde gletsjer Perito Moreno gaan bezoeken. En donderdag is het weer gedaan met het bezoek, want dan neemt Kim een vlucht terug naar BA, om van daaruit de volgende dag te vertrekken.

Tot volgende week allemaal!

Een hele dikke kus,
Tom, Kim en Esmee